Umaalingawngaw sa kabuuan ng pag-aaral na ito ang Marxista-Feministang pagbasa na siyang naging salalayan ng mag-aaral sa pagsuri sa mga kuwento ni Rosario de Guzman-Lingat. Sumentro ang diskurso sa mga kuwentong nailathala sa pagitan ng mga taong 1970-1980, panahon kung kailan pinipi ang mga manunulat at mamahayag ng diktaduryang Marcos. Ngunit hindi nagpapigil si Lingat sa pulitikal na puwersa dahil ayon sa pag-aaral, ito rin ang panahon na lalong naging aktibo si Lingat sa pagsusulat. Bagaman umiiral ang dominanteng ideolohiyang patriyarkal, hindi ito naging balakid kay Lingat upang makapagsulat ng mga maiikling kuwentong nagtatampok ng babaeng bida at naglalarawan ng kanilang mga kalakasan upang mabaliktad ang umiiral na dominasyon ng kalalakihan. Matagumpay na nailahad sa pag-aaral ang unti-unting pag-unlad ng feministang kamalayan sa kanyang mga maiikling kuwento. Heterogenous ang paglalarawan sa mga babaeng tauhan, ito ay nakabatay hindi lamang sa kanilang domestikong tungkulin kundi pati na rin sa kanilang panlipunang gawain at pulitikal na tindig.
Malay man ang manunulat sa pantay na kakayahan ng lalaki at babae ay nilalangkapan niya pa rin ng domestikong papel ang kanyang mga babaeng tauhan sa paniniwalang mas mapapalitaw nito ang kahinaan ng mga lalake (ang mga lalake ay nagiging dependent sa mga babae). Ayon pa sa pag-aaral, naipakita rin ang komodipikasyon sa mga babae at iba pang anyo ng opresyon sa mga unang bahagi ng mga kuwento ngunit hindi naman nanatiling ganito ang sitwasyon. Sa huli’y ipinipinta ang mga babaeng tauhan bilang matatag, matapang, makabayan, progresibo, may pagmamahal sa sarili, may boses upang igiit ang kanilang karapatan at may sariling desisyon. Mga paglalarawang taliwas sa itinakda ng dominanteng kultura.
Bukod sa pagsuri sa mga babaeng tauhan sa kuwento, kinilala rin si Lingat bilang isa sa mga masigasig na babaeng manunulat na nagtataguyod ng kamalayang feminismo.
Mag-subscribe sa:
I-post ang Mga Komento (Atom)
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento