HALAGA

Galit na naman ang langit. Pabugso bugso ang buhos ng ulan. Dinig na dinig ang malakas na hampas ng alon sa baybayin. Nasa gilid lang kami ng pier, sa opisina ng Sulpicio. Wala naman daw bagyo sabi ng PAGASA. Kaya walang abiso ng pagpapatigil sa paglayag maliban sa mga pampasaherong barko ng Sulpicio. Tanging mga cargo vessels lang ang pinayagang maglayag. Maantala daw kasi ang negosyo ng kanilang mga kliyente. Natuwa rin ang mga tripulante ng Sulpicio dahil makakabyahe na sila matapos silang pagbawalang maglayag ng ilang araw. Marahil nakabatay sa bawat byahe nila ang kanilang sasahurin kaya ganun na lang ang kasiyahan nila ng malamang maaari na sila muling maglayag. Mahalaga sa may-ari ng sulpicio ang kikitain nila, singhalaga din kaya ng sasahurin ng mga tripulanteng inaalipin nila?

-----

Kabi-kabila ang pagdinig ngayon kaugnay sa nangyaring aksidente. Wala kasing ginawa ang Sulpicio at Coast guard kundi ang magsisihan, pati ang PAGASA, kinasuhan. Hindi nila malaman kung paano sosolusyunan ang kanilang kapabayaan, kaya turuan lang sila ng turuan. Nariyan ang Board of Marine Inquiry at ang mababang kapulungan. Wala kasing tiwala ang kongreso sa BMI na lagi’t lagi na lang inaabswelto ang Sulpicio sa lahat ng sakunang nangyari mula pa ng paglubog ng MV Dona paz na kumitil din ng maraming buhay. Itong senado, sumasawsaw pa sa isyu, samantalang marami pang nakabinbin na iba pang pagdinig sa tanggapan nila. Lampas tao na marahil ang tambak na isyu na kailangan nilang pagtuunan ng pansin. Siguro, natutulog na at naghihilik pa sa pagkakahimbing ang mga kasong natabunan na ng iba pang malalaki ring isyu tulad ng NBN-ZTE deal. Kabi-kabilang pagdinig, wala namang nangyayari, nagpapapansin lang sa media ng kanilang pagpapanggap na kunwa’y may ginagawa sila. Sa dami ng kaso na hinahawakan nila, di na nila alam kung anong mas mahalaga.

-----

Marami-rami pa ring kamag-anak ng mga biktima ng lumubog na barko ang pumupunta dito sa Sulpicio. Pero kaiba sa mga nakaraang linggo ng kanilang pagpunta, kalmante na sila ngayon. Marahil tanggap na nila ang sakit ng trahedyang humagupit sa kanila. Matapos masaid ang luha, mahinang hikbi na lang marahil ang maririnig mula sa kanila. Di tulad ng mga nakaraang araw, hindi na nababalutan ng matinding emosyon ang tanggapan ng may ari ng barko. Ang kanilang inaasikaso, ang makakuha ng tulong pinansyal mula sa sulpicio. Dalawangdaang libong piso, kapalit ang buhay at mga pangarap na nilamon lang ng matinding alon. Naisip ko, ganito lang ba kaliit ang halaga ng buhay ng tao?