Miyerkules, Hulyo 23, 2008

soneto ng pangungulila

Ni Nanaybunso

Ang hamog at mahinang patak ng ulan
Lumilikha ng matinding pananabik
Sana’y ilipad ng hanging amihan
Ang iyong yakap at mainit na halik

Sana’y dalhin ng alon sa iyong gunita
Ang lahat ng tanda ng pangungulila
Ang mga patlang at buntong hininga
Ang alaala ng masuyong pagsinta

Masdan mo ang kumikindat na bituin
habang ika’y nakahiga sa buhangin
ang ‘yong diwa at kaluluwa’y lunurin
sa pusod ng naulilang paglalambing

Sabay nating sisirin ang luwalhati
ng pag-ibig habang malamig ang gabi.

Walang komento: